24 november 1942, Spoorlijn Westerbork – Duitse grens
“Beste Familie Oude Elferink, Lieve Tonie.
Nu wil ik je even van uit de trein een paar woorden schrijven het gaat wel niet goed want het stoot erg. Ik hoop dat het jullie allen goed gaat. Wij gaan naar een onbekend land en hoop ik dat we ons toch nog eens gauw weer zien. Nu lieve Tonie en Bernhard en kinderen hadden jullie dat wel gedacht voor acht dagen maar er is niets aan te doen. God zal het wel weten. Dus jullie moeten maar goed voor ons bidden dan zal alles wel weer terecht komen. Dus vele groeten van Hennie Hannie Lida. Lieve Tonie doe aan alle bekenden de groeten aan allemaal houden jullie alle goed dat doe ik ook met de kinderen de groeten van alle Joden.
Dikke zoen voor Harry.
Gauw weerzien.”
“…voor acht dagen…”: in de nacht van 17 op 18 november waren Hennie ten Brink-Salomons en haar dochters Hannie en Lida met de nog resterende Joden (onder hen haar schoonzus Else en zwager Mauritz, diens vader Isaac en kleinkinderen Joke en Harry) uit Denekamp naar Westerbork weggevoerd. Hennie heeft deze briefkaart op 24 november 1942 uit de deportatietrein gegooid. Het origineel wordt bewaard in het archief van de Stichting Heemkunde Denekamp.
Hennie’s man Julius ten Brink was op 10 oktober 1941 vanuit Mauthausen waarschijnlijk in Slot Hartheim vermoord. Hennie en de kinderen zijn op 27 november 1942 in Auschwitz vermoord.
